Z życia gabientu: Na zdjęciu powyżej keloid po zabiegu usunięcia blizny. Wyjściwo zmiana żywoczerwona, wypukła oraz dająca silne napadowe swędzenie oraz uczucie ciągnięcia tkanki. Po 2 zabiegach z wykorzystaniem techniki łączonej (iniekcje sterydu oraz laser) osiągnięto efekt spłaszczenia zmiany, a co najważniejsze ustąpiły dolegliwości, które towarzyszyły keloidowy- zmiana jest niebolesna i nie swędzi. Pacjentka pozostaje w dalszym leczeniu stosując pomiędzy zabiegami opatrunki silikonowe.
Czym jest keloid?
Keloidy to nieprawidłowe blizny, które powstały na skutek uszkodzenia tkanki. W przeciwieństwie do blizn przerosłych, ich rozmiary przekraczają granice urazu i nie mają tendencji do samoistnego ustępowania. Mogą przybierać postać guzowatych, twardych tworów o wzmożonej spoistości, gładkiej i lśniącej powierzchni, często z obecnością wypustek przypominających szczypce kraba. Mogą być niebolesne lub czasem powodować dyskomfort w postaci niewielkiego bólu lub świądu.
Kiedy pojawiają się
Przyczyna ich pojawienia się nie jest w pełni znana, choć uwarunkowania rodzinne, kolor skóry oraz lokalizacja urazu mają wpływ na rodzaj powstałej blizny. Keloidy najczęściej rozwijają się u osób o ciemnej karnacji oraz czarnoskórych. Najbardziej prawdopodobne miejsca ich powstania to skóra pleców, barków, klatki piersiowej, szyi oraz płatki uszu. Ryzyko ich powstania wzrasta wraz z głębokością uszkodzenia tkanki, jednak często rozwijają się po niewielkim zranieniu, ukłuciu owada lub szczepieniu.
Keloid jest formą nadmiernie zwłókniałej tkanki, gdzie w procesie gojenia zabrakło równowagi między procesami tworzenia nowej tkanki a jej hamowania. W efekcie procesy regeneracyjne i naprawcze posunęły się za daleko, doprowadzając do zbyt „dobrego” zagojenia rany.
Metody leczenia keloidów
Nie ma jednej idealnej, co oznaczałoby w pełni skutecznej, szybkiej i bezbolesnej metody leczenia keloidów. Nie oznacza to jednak, że z posiadaniem keloidu trzeba się pogodzić i zaakceptować. Walczyć należy o to, żeby był mniej widoczny, mniej czerwony, nie swędział i nie powodował napięcia skóry. Efekt jaki można osiągnąć w przypadku większości wypukłych i czerwonych keloidów to zmiana płaska, w kolorze skóry. Jest więc o co walczyć. Uwaga, nie należy zakładać, że keloid zniknie.
Pierwsza i najważniejsza informacja – keloidów absolutnie nie należy usuwać chirurgicznie! Usunięcie zmiany za pomocą cięcia spowoduje nawrót z dużym prawdopodobieństwem jeszcze większej zmiany.
Steroidy
Miejscowe ostrzykiwanie steroidami jest jedną ze skuteczniejszych metod leczenia keloidów. Wykorzystujemy tu działanie niepożądane steroidów, jakim jest zanik tkanki i w efekcie spłaszczenie zmiany wypukłej. Podanie leku bezpośrednio za pomocą igły do zmiany pozwala wykorzystać działanie leku do wybranego obszaru skóry. Każdy keloid reaguje inaczej, czasem wystarczy jeden zabieg aby zmiana stała się płaska, a czasem po pierwszym jest ona bardziej miękka i nie swędzi, potrzebnych jest kilka zabiegów w odstępach 4 tygodni, aby osiągnąć cel.
Krioterapia
Krioterapia to najstarsza metoda leczenia keloidów, wymagająca bardzo dużej ilości zabiegów w odstępach 2-3 tygodniowych. W związku z dostępnością nowocześniejszych metod leczenia, w Derma Clinique stosowano w wyjątkowych przypadkach.
Laseroterapia
W zależności od czasu trwania oraz stanu samej zmiany mamy do dyspozycji różne techniki laseroterapii. Laser frakcyjny ablacyjny Co2 służy do przebudowy tkanki i w efekcie miejsce po keloidzie staje się bardziej jednolite. Powoduje także częściowe blednięcie keloidu. Największy efekt w przypadku keloidów czerwonych lub pokrytych siatką naczyń dają lasery mające powinowactwo do hemoglobiny, w efekcie czego zamykając światło naczyń powodują brak odżywiania keloidów, zahamowanie jego wzrostu oraz blednięcie zmiany. Stosuje się w tym wypadku laser DVL o długości fali 500-600 nm lub laser Nd-Yag o długości fali 1064 nm.
Miejscowe stosowanie leków zawierających steroidy lub silikon jest ważnym i wspomagającym punktem leczenia keloidów.
Leczenie keloidów jest procesem długotrwałym i większość pacjentów musi nastawić się na kilkumiesięczny okres leczenia. Zabiegi wykonywane są w ostępach ok. 4 tygodni. Sposób i kolejność dobieranych metod leczenia jest w każdym przypadku ustalany indywidualnie.
Bardzo duże i stare keloidy (kilkunastoletnie) reagują na leczenie dużo wolnej co wymaga większej ilości zabiegów.
